Een tweeluik heeft iets speciaals. Ze horen bij elkaar als yin en yang, als positief en negatief. Ieder heeft zijn eigen kracht, maar tezamen krijgt het net een dimensie meer. Alsof ze elkaar in evenwicht houden. Waar zou de één zijn zonder de ander? Zonder eb heb je tenslotte geen vloed en zonder aantrekken geen afstoten. Het zijn juist de grote verschillen die het boeiend maken, waar de energie begint te stromen en waar verwondering begint.

Zou de vrouw mooier zijn geweest wanneer ze was weergegeven met grotere borsten? Had de man iets krachtiger overgekomen met een sixpack? Zou het verschil maken wanneer het formaat van de penis meer in de buurt zou komen van de beelden van Rodin? Heeft dat invloed op de beleving c.q. de uiteindelijke opinie van de aanschouwer?

Overwegingen en beoordelingen die misschien van toepassing zouden zijn wanneer je het tweeluik uit elkaar haalt en ieder voor zich een indruk laat maken. Een beetje vergelijkbaar met een voorval buiten zijn context plaatsen, waardoor er slechts 1 kant van het verhaal belicht wordt. De aandacht zal zich meer gaan verleggen naar de specifieke erogene zones, meer toegespitst zijn op de erotiek. Voor het ene doek is dat duidelijk meer maatschappelijk geaccepteerd dan voor het andere. Ga maar eens een vrouwelijk naakt ophangen in een ruimte; slechts weinigen zullen zich daar nog over verbazen. Doe hetzelfde met een mannelijk naakt en er zullen op zijn minst een paar wenkbrauwen opgetrokken worden. Voeg ze samen en er ontstaat een natuurlijke harmonie. Een vanzelfsprekende saamhorigheid die je de ruimte geeft om naar de schoonheid van het lichaam in zijn geheel te kijken zonder dat het vragen oproept. Ineens is er plaats voor het totaaloverzicht, voor het kijken met andere ogen. En ondanks, of misschien wel dankzij, de rust die dat brengt ontstaat er een spanningsveld waarbinnen beweging is en de energie bruist. Tezamen gebeurt er zoveel meer. Haal ze uit elkaar en de chemie die er even tevoren nog was, die is verdwenen.