Pummetje voelde zich zeer vereerd. Op 72-jarige leeftijd nog mogen poseren als schildersmodel voor een heel clubje dames vond hij dan ook geweldig leuk om te doen. Hij had er geen idee van dat wij ons zeer vereerd voelden door hem. Hij was dan ook zijn leven lang al een graag gezien dorpsfiguur in Blaricum. Een klein, bescheiden mannetje, die fysiek misschien wat beperkt was, maar desalniettemin altijd bezig met het boerenbedrijf. Wanneer je hem tegenkwam in het dorp was dat dan ook steevast op zijn karakteristieke fiets met aanhangertje. Daarop stonden dan enkele grote zinken melkbussen te rammelen wanneer hij de koeien ging melken op het land. Altijd gekleed in een blauwe overall, alpinopet en op klompen. Mijn school stond tegenover zijn boerderij, dus zag ik hem regelmatig fietsen. Er was destijds ook niemand die Pummetje niet kende en iedereen kende hem als zodanig. Zijn werkelijke naam was Jantje Rigter Gzn., maar echte dorpsfiguren droegen nu eenmaal een bijnaam. Een bijna uitgestorven fenomeen dat min of meer symbool staat voor het leven van destijds. Het was niet moeilijk hem te portretteren, want hij was een rustige man. Uren achtereen zat hij daar met zijn grote handen ontspannen op schoot. Zijn gezicht had ook onmiskenbare trekken, waardoor zijn persoonlijkheid al snel tot uitdrukking kon komen. Twee sessies kregen we de gelegenheid om Pummetje voor eeuwig vast te leggen op het doek. Twee sessies waarin hij heeft genoten van alle vrouwelijke aandacht en wij van het voorrecht om zijn markante verschijning als model te mogen hebben.

15 Jaar later is hij op zijn melkkarretje begraven.