Daar staat ze dan weer. Alleen. De deur valt achter haar in het slot; hij is vertrokken. Voor hoe lang dit keer?

Zal ze hem weer terug zien of was die vriendschappelijke klap op zijn kont het laatste contact. Ze weet het niet. Ze weet het nooit. Vertwijfelt grijpt ze naar haar hoofd, in een poging zichzelf te bedwingen. Geen plaats voor tranen nu, want daarvoor heeft ze teveel van het moment genoten. Ze weet ook dat hij net zo genoten heeft als zij. Daar twijfelt ze geen seconde aan. Iedere seconde van hun heerlijke samenzijn staat waarschijnlijk scherper in zijn geheugen gegrift dan in het hare. Daar leeft hij dan ook voor: voor het maken van herinneringen. Herinneringen die niemand hem af kan nemen. En hij heeft gelijk. Een prachtig doel in het leven; zij denkt daar net zo over. Toch valt zijn vertrek haar nu zwaar. Ze wil nog niet moeten leven met herinneringen. Daar krijgt ze later nog tijd genoeg voor. Ze wil ze nu maken, ontdekken, beleven! Toch is hij weg en staat zij daar, nog nagloeiend van de afgelopen uren. Wat waren ze mooi! Nooit eerder heeft ze iemand ontmoet die haar het hoofd zo op hol kon brengen en nooit eerder heeft ze zo naar iemand verlangd. Daar was hij dan weer, vandaag. Na wat leek een eeuwigheid. Groot en sexy stond hij op de stoep; zijn prachtige ogen ondeugend stralend. Wat was het heerlijk om hem weer in de ogen te kunnen kijken. Zo fijn zijn zwoele stem weer te horen die haar plagend vroeg of ze hem nog herkende, want zo lang was het alweer geleden dat ze elkaar gezien hadden. Alle pijn van het lange wachten was in één klap verdwenen en een golf van blijdschap overspoelde haar. In de innige omhelzing die volgde snoof ze diep zijn geur op. Al haar zintuigen stonden op scherp. De warmte van zijn brede borstkas straalde door zijn witte overhemd heen en vulde haar hongerende leegte. Hij drukte haar dicht tegen zich aan, met zijn hand op haar onderrug. Een golf van opwinding sloeg door haar heen. Wat heeft ze naar hem verlangd!

Vanaf dat moment heeft ze zich laten meevoeren op de golven van haar hartstocht, de passie en de fantasie. Een grenzeloze fantasie die even uitdagend als opwindend is. Het geeft een eindeloos gevoel van vrijheid dit genot te mogen delen met iemand die ook intens voelen kan. Zo jammer dat het voor hem alleen mag bestaan in de fantasie. De werkelijkheid is dat de deur weer zachtjes in het slot is gevallen en het al snel zal lijken alsof het nooit gebeurd is. Ze weet dat het geen fantasie was, want haar lichaam vertelt haar dat ze zojuist weer een prachtige herinnering heeft gemaakt. Ze voelt de erotiek nog door haar bloed stromen, alweer verlangend naar een volgende ontmoeting. Voor nu heeft ze een herinnering aan de meest sensuele en erotische momenten uit haar leven en weet ze niet wanneer er nieuwe gemaakt zullen gaan worden. Ze kijkt naar de muren om haar heen. Muren die haar beschermen moeten. Oude muren, die net zoveel vergane glorie vertonen als haar spiegelbeeld. Toch glimlacht ze, want ze ziet nog steeds de schoonheid, ondanks het verval. Ze voelt de warmte die er vanaf straalt. Ze ziet de prachtige kleuren en een diepe rust daalt over haar neer door dat aloude vertrouwde beeld.

Het geeft haar de kracht om te leven voor zeldzame herinneringen.